Halter Nedir

1-)Alm. Stammgewicht (n), Kugelhantel, Scheibenhantel (f). Fr. Haltére (m). İng. Dumbbell. Barbell. Ağırlık kaldırma esasına dayanan bir spor dalı. Demir veya tahta bir sapla birleştirilen yuvarlak veya yassı iki kütlenin meydana getirdiği alet. Eski devirde atlayıcılara çeviklik kazandırmaya yarayan taştan veya kurşundan yapılma uzun kütle.

Birçok milletin bağlı olduğu Milletlerarası Haltercilik ve Beden Eğitimi Federasyonu (F.İ.H.C.) tarafından yarışmalar hakkında karar alınır. Halterde yalnız amatör lisans tanınmıştır. Atlet sadece Halter Federasyonunun yönetmeliği altında düzenlenmiş bir yarışmaya katılabilir.

Halter müsabakaları, eni ve boyu 4 m, yüksekliği 10 cm olan tahtadan bir ring üzerinde yapılır.

Halter yarışmalarında gaye, sporcunun yerde bulunan ağırlığı tek veya iki kolla baştan yukarı kaldırmasıdır. Hareketleri; baskılama (yerden kesme), koparma, omuzlama ve silkme (atma)dir. Sporcunun her harekete göre seçtiği ağırlık için üç deneme hakkı vardır.

Müsabakaları, biri ring amiri olan üç hakem ile, beş kişiden müteşekkil bir jüri ve bir spiker ile, sekreter idare eder. Haltere takılan ağırlıklar demir levha şeklindedir ve bu ağırlıklar 2,5 kg ve katlarıdır. Yarışmalara katılacak ekiplerin her ağırlık sınıfından birer halterciden meydana gelmesi ve ekibin azami ağırlığının (7 halterci için) 550 kilogramı geçmemesi lazımdır.

Halterciler kısa kollu bir fanila, şort, atlet suspansuarı veya tek parçalı bir mayo giyerler. Ayakkabılarının ökceleri ise 4 santimetreden yüksek olamaz. Eğer halterci kemer takarsa kemerin kalınlığı 10 santimetreyi geçemez. Halterciler müsabakalardan 1 saat 15 dakika önce tartılırlar. Tartı esnasında o katagori için tayin edilmiş bütün hakemlerin orada bulunması lazımdır.

Halter için vücut yapısı hususiyeti mühimdir. Bu sebeple diğer spor branşlarıyla meşgul olan sporcular muayyen dozlarda halter yapmak suretiyle fiziki yapı ve kuvvetlerini artırarak daha ileri rekorlara erişebilirler. Yarışmacıların kilolarına göre kategorileri şöyledir:

OLİMPİYAT ŞAMPİYONLARI

52 kg

1972 : Smalcerz : Polonya : 337,5 kilo

1976 : Woronin : S S C B : 243,5 kilo

1980 : Aliew : S S C B : 243,0 kilo

1984 : Zeng : Çin Halk Cum. : 235,0 kilo

1988 : Sevdalin Marino : Bulgaristan : 270,0 kilo

1992 : İvan İvanov : Bulgaristan : 265,0 kilo

56 kg



1972 : Földi : Macaristan : 377,5 kilo

1976 : Nourikian : Bulgaristan : 262,5 kilo

1980 : Daniel Nunen : Küba : 275,0 kilo

1984 : Wu : Çin Halk Cum. : 267,5 kilo

1988 : Oxen Mirzoian : SSCB : 292,5 kilo

1992 : Chun Byung Kwap : Güney Kore : 287,5 kilo

60 kg



1972 : Nourikian : Bulgaristan : 402.5 kilo

1976 : Kolesnikov : S S C B : 285,5 kilo

1980 : Mezin : S S C B : 282,5 kilo

1984 : Chen : Çin Halk Cum. : 282,5 kilo

1988 : Naim Süleymanoğlu : Türkiye : 342,5 kilo

1992 : Naim Süleymanoğlu : Türkiye : 320,0 kilo

67,5 kg



1972 : Kırshinow : S S C B : 460,0 kilo

1976 : Korol : S S C B : 305,0 kilo

1980 : Roussev : Bulgaristan : 342,5 kilo

1984 : Yao : Çin Halk Cum. : 320,0 kilo

1988 : Joachim Kunz : Doğu Almanya : 340,0 kilo

1992 : İsrael Mlitosion : BDT : 337,5 kilo

75 kg



1972 : Bikow : Bulgaristan : 485,0 kilo

1976 : Mitkoff : Bulgaristan : 335,0 kilo

1980 : Zaafet : Bulgaristan : 360,0 kilo

1984 : Radschnsky : Federal Almanya : 340,0 kilo

1988 : Borislav Gudikov : Bulgaristan : 375,0 kilo

1992 : Fedor Kassapu : BDT : 357,5 kilo

82,5 kg



1972 : Jennessen : Norveç : 507,5 kilo

1976 : Schari : SSCB : 365.0 kilo

1980 : Vardanyan : SSCB : 400,0 kilo

1984 : Becheru : Romanya : 355,0 kilo

1988 : İsrail Arsamakow : SSCB : 377,5 kilo

1992 : Pirros Dimas : Yunanistan : 370,0 kilo

90 kg



1988 : Anatoly Khrapaty : SSCB : 412,5 kilo

1992 : Kakhi Kakhi : BDT : 412,5 kilo

100 kg



1972 : Klikolov : Bulgaristan : 525,0 kilo

1976 : Rigert : SSCB : 382,5 kilo

1980 : Zarambe : Çekoslovakya : 395,0 kilo

1984 : Milser : Federal Almanya : 385,0 kilo

1988 : Pauel Kuznetsov : SSCB : 425,0 kilo

1992 : Viktor Tregubay : BDT : 400,0 kilo

110 kg

1972 : Alxejew : SSCB : 640,0 kilo

1976 : Alexejew : SSCB : 440,0 kilo

1980 : Rahmanov : SSCB : 440,0 kilo

1984 : Oberburger : İtalya : 390,0 kilo

1988 : Yuri Zakharevitch : SSCB : 455,0 kilo

1992 : Ronny Weller : Birleşik Almanya : 417,5 kilo

1972 Olimpiyatlarına kadar koparma, silkme ve pres adları altında üç dalda yapılan halter müsabakaları bu tarihten sonra sadece koparma ve silkme dallarında yapılmaya başlandı. Toplam kilolarda 1972’den sonra görülen düşüşler bu sebepledir.

Tarihçesi: Milattan önceki olimpiyatların programında da halter vardı. Yalnız, bu halter yarışmaları belirli bir ağırlığı kaldırmak şeklinde değildi. Ağır bir taşı kaldırmak, bu taşı belirli bir yere kadar taşımaktı. Bu spor M.S. özellikle Orta Avrupa’da yapıldı. Oradan Mısır’a, Türkiye’ye, Japonya’ya kadar gitti, daha sonraları göçmenler halteri Amerika’ya da götürdüler.

Türkiye’de modern anlamıyla halter sporunun yapılması 1900 yılında başlamıştır. Fakat Türklerde daha önceleri ağırlık kaldırma idmanları yapıldığı bilinmektedir. Ağırlık kaldırma sporuna Osmanlılar zamanında padişahlar özel ilgi göstermişlerdir. Sultan Dördüncü Murad Han, mermerden yapılma 102,56 kg ağırlığında bir gülleyi, her sabah Haremden Hasbahçeye ve Bağdat Köşküne kadar taşıdığı ve akşam dönüşünde tekrar Hareme kadar götürdüğü bilinmektedir.

Türkiye’de modern halter sporuna Galatasaray Lisesi Beden Eğitimi Öğretmeni Faik Üstün’ün şahsi gayretiyle başlandı. Faik Beyi Hakkı Köprülü, Filozof Rıza Tevfik, İhsaniyeli Rıfat gibi amatör sporcular takib etti. Daha sonraları Türk halterciliğini milletlerarası müsabakalarda başarıyla temsil eden halterciler yetişti.

Türkiye’nin ilk milletlerarası halter müsabakalarına katılması 1924 Olimpiyatlarında oldu. Müstakil olarak Türkiye Halter Federasyonu 1960 yılında kurulmuş, bu yıldan sonra halter sporu yurdumuzda yaygınlaşmıştır. 1988 Seul Olimpiyatlarında Naim Süleymanoğlu’nun Olimpiyat şampiyonu olması ilgiyi daha çok arttırmıştır.

2-)Birbirine metal sapla bağlanmış iki gülle veya disklerden yapılmış araç.

3-)Bu aracı iki elle kaldırmayı amaçlayan spor dalı.

4-)Bk. tokmakçık

5-)Diptera dizisindeki sineklerde u--cüs-- esnasında dengenin sağlanması için gerekli olan metatorakstaki kanat kalıntıları.

6-)), (f.) yular

7-)Boyundan askılı ve sırtı açık bir çeşit kolsuz kadın bulüzü

8-)İdam ipi

9-)Yular takmak

10-)Yular takarcasına bir kimseye engel olmak

11-)İple asmak, idam etmek.

12-)Yular takmak, asmak, ipe çekmek

13-)i. yular.

Bu bilgi faydalı oldu mu ?